Een lekkere lunch, een lekker diner met net dat ietsje meer, brengt je vast wel eens tot bij Restaurant Wolfslaar in Breda. Een voormalig koetshuis omgeven door een prachtig park is nu het toneel voor genieten van de verfijnde keuken. Heb je al vele restaurants bezocht, is je inspiratie uitgeput bij het zoeken naar iets nieuws? STOP!
Ben je al bij Wolfslaar geweest? Nee. Doe dan zeker de moeite om eens naar hier te komen. Niet alleen het voortreffelijke eten, maar ook de pracht van de omgeving zowel binnen als buiten zal je aanspreken.
LUNCHEN BIJ RESTAURANT WOLFSLAAR
De maître ontving ons met de flair die je van zo'n man mag verwachten. De attente en vriendelijke ontvangst zette onmiddellijk de toon. Tijdens het begeleiden naar onze tafel genoten we al van de rust die het restaurant uitstraalde. Een prachtige ruimte met zeer veel lichtinval verraste ons op een aangename manier. We waren hier natuurlijk niet alleen voor het uitzicht, maar ook om van een lekker lunch te genieten. We kregen eerst de omschrijving van hoe de lunch er ging uitzien en aan de hand daarvan kozen we uit de wijnkaart de gepaste wijn erbij. Persoonlijk vonden we de wijnkaart een beetje minder, maar toch vonden we een lekker Nieuw-Zeelandse wijn en op de koop toe nog een biologische ook.GEVARIEERD LUNCHMENU
Het eerste wat op tafel verscheen waren zeer leuke amuses. Verzorgd, leuk gepresenteerd en zeer smaakvol.
De amuses waren in de smaak gevallen. Hoopvol keken we uit naar het eerste voorgerechtje.
We kregen een uit de kluiten gewassen oester voorzien van een lekker verfrissend sausje. Daar zou ik er best wel meer van op kunnen. Dat zou ik een hele dag kunnen eten.
Nadat we rustig genoten hadden van de amuses en het eerste voorgerechtje, kregen we nog een tweede voorgerecht.
Tijdens de voorstelling van het menu had mijn vrouwtje al aangegeven om graag een ander voorgerechtje te verorberen. Hier werd dan ook op een zeer attente wijze mee omgesprongen. Super.
Een stukje vis met bijhorende knapperige garnituur was mijn deel. Bij elke hap kwam een explosie van verschillende smaakbelevingen je tegemoet.
Voor mijn vrouwtje was het een stukje vlees met de bijhorende krokantjes en de frisse dressing als smaakmaker.
Als tussengerecht presenteerden ze ons een aardappelsoepje.
We hadden onze gedachten hierover al uitgewisseld. Op zich vinden we dat een soepje toch niet echt een gerecht is om in een sterrenrestaurant te geven.
Wat vinden jullie daarvan?
Achteraf moeten we dan ook eerlijk zijn en dat de soep door de chef toch tot een hoger niveau gebracht is. Het was niet maar een gewone aardappelsoep die thuis ook in je bord schept.
De apotheose moest nog komen, in de vorm van het hoofdgerecht.
Een lekker stukje mals vlees werd ons gebracht. Het bord was voorzien van alle toeters en bellen. De presentatie op zich leek ons een beetje rommelig, dat is natuurlijk persoonlijk. Maar de sublieme smaakbeleving maakte dat ruimschoots goed. Het is moeilijk te omschrijven, ik zou zeggen, ga het zelf ontdekken.
Het nagerechtje oogde dan weer fabuleus. Wat een verschil met het hoofdgerecht. Er was echt een kunstwerkje van gemaakt dat het zonde was om dit op te eten.
Genieten van lekkere chocoladetoetsen met een bolletje ijs. Meer ga ik er niet over zeggen. Er zaten zoveel verschillende smaken in dat je het beter zelf ontdekt.
